PWD-PIR-60 - Płyta warstwowa dachowa - pianka poliuretanowa - widoczne mocowanie

Podczas projektowania należy uwzględnić różnice temperatur pomiędzy okładzinami płyt warstwowych. Gradienty temperatur wynikające z różnicy temperatur pomiędzy temperaturą zewnętrzną T₁, a temperaturą wewnętrzną T₂ uzależnione są od kilku czynników:

• przeznaczenia obiektu (zakres temperatur panujących wewnątrz obiektu – T₂)
• lokalizacji obiektu – usytuowanie względem słońca
• kolor okładziny zewnętrznej (T₁).

W zależności od szerokości geograficznej, wysokości nad poziomem morza i odległości od morza na kontynencie europejskim stosowane są cztery różne poziomy temperatury zimowej (T1 – okładzina zewnętrzna):

• 0, -10^oC,
• 0, -20^oC, (np. Polska)
• 0, -30^oC, (np. kraje skandynawskie)

Temperatura okładziny zewnętrznej dla płyt dachowych pokrytych warstwą pokrywy śnieżnej wynosi 0^oC.

Do obliczeń przyjęto temperaturę zewnętrzną w okresie zimowym -20 ^oC.

Temperatura okładziny  zewnętrznej T₁ ma maksymalną wartość w lecie i zależy ona od koloru i stopnia odbicia powierzchni. Wartości T₁, które są minimalne dla obliczeń stanu nośności (SGN) i odpowiednie dla obliczeń stanu granicznego użytkowania (SGU), przyjmuje się następująco:

• bardzo jasne kolory  R_G = 75-90    T₁ = +55^_oC
• jasne kolory             R_G = 40-74    T₁ = +65^oC
• ciemne kolory          R_G = 8-39      T₁ = +80^oC

gdzie R_G – jest stopniem odbicia promieni w stosunku do tlenku magnezu = 100%

W powyższej tabeli znajduje się klasyfikacja z podziałem na grupy kolorystyczne dla poszczególnych kolorów dostępnych w asortymencie Pruszyński Sp. z o.o.

Montaż płyt warstwowych w kolorach jasnych i bardzo jasnych (I i II grupa kolorów) należy prowadzić w temperaturze powietrza zewnętrznego w zakresie od +5°C do +35°C, natomiast płyt z okładzinami w kolorach ciemnych (III grupa kolorów) w zakresie od +10°C do +35°C.

• W przypadku odbioru własnym środkiem transportu, samochód powinien posiadać otwartą platformę załadunkową umożliwiającą swobodny załadunek jak i rozładunek.
• Rozładunek „ręczny” powinien być przeprowadzony przez odpowiednią liczbę osób tzn. przy długich arkuszach (ok. 6 mb) powinno uczestniczyć 6 osób, po 3 z każdej strony, zwracając szczególną uwagę, aby nie przesuwać po sobie blach, nie odginać bocznych krawędzi oraz ich nie rozciągać. Deformacja blach podczas rozładunku i przenoszenia powoduje późniejsze problemy z ich prawidłowym montażem (szpary na zamkach).
• Najodpowiedniejszy jest rozładunek w opakowaniach producenta przy użyciu urządzeń mechanicznych.
• Na placu budowy arkusze powinny byś składowane w fabrycznym opakowaniu, pod zadaszeniem. Magazynowanie w takich warunkach nie powinno trwać dłużej niż 3 tygodnie od daty produkcji. Po tym czasie opakowanie należy rozciąć, a arkusze przełożyć przekładkami umożliwiającymi swobodną cyrkulację powietrza. Maksymalny czas magazynowania nie powinien być dłuższy niż 6 miesięcy licząc od daty produkcji pod rygorem utraty gwarancji.
• Folie ochronne stosowane są, aby dodatkowo zabezpieczyć blachy powlekane przed uszkodzeniami mechanicznymi, naprężeniami i uderzeniami mogącymi wystąpić w czasie transportu, przeładunku czy profilowania. Folie ochronne nigdy nie zwalniają z obowiązku właściwego zabezpieczenia blach podczas magazynowania ani przed szkodliwym działaniem czynników chemicznych podczas procesu ich przetwarzania. Zaleca się stopniowe usuwanie folii z gotowych profili, element po elemencie, przed zamocowaniem elementów ściennych i dachowych na budynku. Usunięcie folii ochronnej z powierzchni blachy powinno nastąpić w ciągu trzech tygodni od daty wyprodukowania blachy jeśli towar przechowywany jest we właściwy sposób, tj. z zachowaniem dodatniej temperatury, braku dużej wilgotności, bez bezpośredniego działania promieni słonecznych. Brak zachowania odpowiednich warunków przechowywania towaru może skrócić czas usuwania folii do trzech dni licząc od daty dostawy towaru.
• Niewłaściwy sposób składowania może powodować utrudnienia w usuwaniu folii ochronnej oraz pozostawiać na arkuszach ślady po kleju.

• W celu przedłużenia okresu trwałości dachów i elewacji wykonanych z blach powlekanych należy regularnie je kontrolować i konserwować.
• Przegląd – Raz w roku (najlepiej wiosną) należy dokonać przeglądu dachu/elewacji w celu wczesnego wykrycia ewentualnych uszkodzeń.
• Czyszczenie blachy – Dachy/elewacje wykonywane z blachy powlekanej wymagają czyszczenia co najmniej raz w roku. Osadzający się na blasze brud może spowodować nierównomierne odbarwianie się koloru (wynik nierównomiernego oddziaływania promieni UV), a także do zmniejszenia odporności na korozję (brud zatrzymuje wilgoć na blasze stopniowo ją uszkadzając). Zabrudzone i poplamione miejsca mogą być czyszczone przy pomocy miękkiej szczotki i wody (temp. max. 60°C). Jeśli jest to konieczne dopuszcza się dodanie do wody łagodnego detergentu (pH 6÷7, max. 10% roztwór). Do czyszczenia może być także użyta woda pod ciśnieniem (max. 100 bar), jednakże strumień wody nie może być stosowany zbyt blisko powierzchni arkusza (min. 30 cm), a także nie może być skierowany prostopadle do powierzchni . Przy łącznikach strumień wody powinien być skierowany ku dołowi tak, aby uniknąć wnikania wody pod ciśnieniem w szczeliny wokół łączników. Ze starymi powłokami należy obchodzić się z wyjątkową ostrożnością. Mycie należy przeprowadzać od góry ku dołowi i zawsze oczyszczone miejsce należy niezwłocznie dokładnie opłukać czystą wodą.
• Nie wolno stosować proszków do szorowania, rozpuszczalników nitro, roztworów chlorowych, aromatycznych środków, jak również środków zawierających salmiak (chlorek amonu) lub sole sodowe.
• Uszkodzenia – Naprawianie ewentualnych uszkodzeń w trakcie trwania okresu gwarancji powinno być konsultowane z Wykonawcą dachu/elewacji i może być wykonywane tylko za jego aprobatą. Naprawa szkód na małych powierzchniach odbywa się przy pomocy lakierów do napraw, schnących na powietrzu. Malowanie dużych powierzchni jest z zasady możliwe tylko za pomocą specjalnych farb przemysłowych dostosowanych do renowacji pokryć. Powierzchnię do malowania należy ograniczyć tylko do miejsc tego wymagających (zadrapania do warstwy metalu, ogniska korozji itp.). Przygotowanie powierzchni do malowania należy wykonać wg ogólnie przyjętych zasad. Należy zawsze dokładnie usunąć wszelkie ślady korozji – najlepiej za pomocą specjalnych szczotek lub drobnoziarnistego papieru ściernego. Następnie trzeba naprawianą powierzchnię dokładnie odpylić, odtłuścić i oczyścić. Do odtłuszczenia powierzchni można użyć benzyny ekstrakcyjnej lub wody z dodatkiem środków powierzchniowo-czynnych (najlepiej z dodatkiem 1-2% roztworu amoniaku). Naprawiane strefy mogą wykazywać różnice w kolorze w porównaniu z oryginalnymi kolorami blach z powodu naturalnego oddziaływania zjawisk atmosferycznych (starzenie się lakieru pod wpływem działania promieniowania UV).
• Nie wolno stosować blach stalowych powlekanych organicznie w:
  • środowisku o stałym kontakcie z wodą o dużym stopniu zasolenia,
  • kontakcie z chemią budowlaną, w tym beton, tynk, mokre drewno itp.,
  • w środowisku narażonym na występowanie agresywnych chemikaliów
  • połączeniu z materiałami o innym potencjale elektrochemicznym
• UWAGA– W trakcie przeglądu, czyszczenia, konserwacji i napraw należy bezwzględnie przestrzegać zasad BHP.
• Firma Pruszyński Sp. z o.o. nie odpowiada za ewentualne wypadki powstałe w wynikuwykonywania powyższych czynności