Kurtyna dymowa T35KD

Stałe kurtyny dymowe T35KD mocuje się na górnej krawędzi do konstrukcji wsporczej za pomocą łączników samowiercących. Konstrukcja wsporcza musi posiadać wymaganą klasę odporności ogniowej, wynikającej z klasy odporności pożarowej budynku. Mocowanie odbywa się minimum dwoma łącznikami, zaś blachy tworzące kurtynę zszywa się między sobą łącznikami samowiercącymi.

Wymagania techniczne producenta co do elementów montażowych są szczegółowo przedstawione w instrukcji montażu T35KD, przy czym producent dopuszcza stosowanie łączników o nie gorszych właściwościach ogniowych i mechanicznych od tych zalecanych.

W przypadku, gdy cała kurtyna ma inny kształt niż prostokąt oraz gdy ostatni mocowany arkusz nie może zostać zamontowany w całości, konieczne jest docięcie blach. Do cięcia blach należy używać nożyc elektrycznych z głowicą rotującą. Po zakończeniu montażu bezwzględnie oczyścić powierzchnię z opiłków, wkrętów itp. W przypadku uszkodzenia powierzchni należy jak najszybciej wykonać niezbędny (punktowy) retusz, przy zastosowaniu lakieru odpowiedniego z oryginalnym kolorem blach. W przypadku użycia szlifierki reklamacje nie będą uwzględniane.

UWAGA: Bez względu na zalecenia montażowe producenta za projekt łączników do mocowania blach kurtyny do konstrukcji i za projekt samej konstrukcji, do której ma być mocowania kurtyna, odpowiada projektant obiektu. Pruszyński Sp. z o.o. może służyć wsparciem dla projektantów w zakresie konsultacji technicznych dla danego projektu.

W wypadku kurtyn dymowych T35KD produkcji Blachy Pruszyński montaż opiera się dwóch etapach – zszywanie blach między sobą oraz mocowanie blach do konstrukcji.

UWAGI

• Konstrukcja wsporcza kurtyny dymowych powinna posiadać wymaganą odporność ogniową, wynikającą z klasy odporności pożarowej obiektu, w którym będzie montowana
• Do montażu kurtyn dymowych należy stosować łączniki zgodnie z Raportem Klasyfikacyjnym (RAPORT) oraz instrukcją montażu (PLIKI DO POBRANIA). Dopuszcza się stosowanie innych łączników o nie gorszych właściwościach ogniowych i mechanicznych. Za dobó łączników odpowiada projektant.

Przykłady oraz szczegółowe opisy montażu kurtyn, wraz z przykładami zastosowania, znajdą Państwo w instrukcji montażu dla T35KD: PLIKI DO POBRANIA

A) Zszywanie blach między sobą

1. Arkusze blach łączyć ze sobą łącznikami w rozstawie 200 mm
2. Typ łącznika: łączniki samowiercące WSBP produkcji KLIMAS Sp. z o.o. o wymiarach:  4,8 x 19 mm ze stali SAE1022
3. Sposób mocowania łączników wg danych producenta

​Uwaga: Dopuszcza się stosowanie innych łączników o nie gorszych właściwościach ogniowych i mechanicznych.

B) Mocowanie blach do konstrukcji

1.  Blachę do konstrukcji mocować min. 2 łącznikami w każdej fałdzie.
2. Typ łącznika: łączniki samowiercące GT12 produkcji ETANCO Sp. z o.o. o wymiarach:  5,5 x 35 mm ze stali węglowej SAE 1022
3. Sposób mocowania łączników wg danych producenta
4. ³

• DOSTAWA

Stałe kurtyny dymowe T35KD dostarczane są w postaci prostokątnych arkuszy blachy trapezowej o szerokości efektywnej 1,05m i o długości równej projektowanej wysokości kurtyny (maksymalnie 4,50m). Dostarczone mogą również być elementy uszczelniające wykonane z blachy stalowej, stanowiące uszczelnienie w połączeniu blachy kurtyny z blachą trapezową dachu oraz łączniki samowiercące do łączenia paneli kurtyny między sobą.

• TRANSPORT

W przypadku odbioru własnym środkiem transportu, samochód powinien posiadać otwartą platformę załadunkową umożliwiającą swobodny załadunek jak i rozładunek. Blachy ocynkowane i alucynkowe należy bezwzględnie zabezpieczyć przed zamoczeniem!

• ROZŁADUNEK

Rozładunek „ręczny” powinien być przeprowadzony przez odpowiednią liczbę osób tzn. taką, aby nie przesuwać po sobie blach, nie odginać bocznych krawędzi oraz ich nie rozciągać. Deformacja blach podczas rozładunku i przenoszenia powoduje późniejsze problemy z ich prawidłowym montażem (szpary na zamkach, co może powodować nieszczelność kurtyny). Najodpowiedniejszy jest rozładunek w opakowaniach producenta przy użyciu urządzeń mechanicznych.

• Blachy składowane w pakietach nie mogą być przechowywane na wolnym powietrzu lub w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci i zmiennych temperatur. Powłoki cynkowe i alucynkowe w szczególności niepoddane jeszcze wpływom warunków atmosferycznych, a więc bez zabezpieczającej je strefy ochronnej, są wrażliwe na kondensat wodny przy ograniczonym dostępie powietrza (blacha składowana w sztaplach). Szczególną uwagę należy zwrócić na rozładunek w warunkach zimowych i magazynowanie w ogrzewanych magazynach. Na skutek znacznej różnicy temperatur pomiędzy arkuszami wytrąca się woda.
• Blachy zamoczone w czasie transportu lub składowania należy wysuszyć, następnie przełożyć arkusze przekładkami umożliwiającymi swobodną cyrkulację powietrza. Po wysuszeniu blachy ocynkowane (alucynkowe) należy przejrzeć i pokryć warstwą oleju konserwującego.
• Blachy przeznaczone do dłuższego składowania należy przejrzeć, a następnie pokryć warstwą oleju maszynowego (dot. blach ocynkowanych i alucynkowych), a przede wszystkim zabezpieczyć przed wilgocią (dot. wszystkich blach).
• Efektem nie przestrzegania powyższych zaleceń jest powstanie stosunkowo szybko (dla blach ocynkowanych i alucynkowych może to być zaledwie kilka dni) korozji cynku – czyli białych, luźno związanych z podłożem warstw, niestanowiących zabezpieczenia przed korozją.
• Blachy powlekane w opakowaniach fabrycznych nie powinny być składowane dłużej niż 3 tygodnie od daty produkcji. Po tym czasie opakowanie należy rozciąć, a arkusze przełożyć przekładkami umożliwiającymi swobodną cyrkulację powietrza. Maksymalny czas magazynowania nie powinien być dłuższy niż 6 miesięcy licząc od daty produkcji pod rygorem utraty gwarancji.
• Folie ochronne stosowane są, aby dodatkowo zabezpieczyć blachy powlekane przed uszkodzeniami mechanicznymi, nieprężeniami i uderzeniami mogącymi wystąpić w czasie transportu, przeładunku czy profilowania. Folie ochronne nigdy nie zwalniają z obowiązku właściwego zabezpieczenia blach podczas magazynowania ani przed szkodliwym działaniem czynników chemicznych podczas procesu ich przetwarzania. Zaleca się stopniowe usuwanie folii z gotowych profili, element po elemencie, na krótko przed zamocowaniem elementów ściennych i dachowych na budynku.
• Niewłaściwy sposób składowania może powodować utrudnienia w usuwaniu folii ochronnej oraz pozostawiać na arkuszach ślady po kleju.